دلگرمی

همین که یک نفر باشد که بدانی به فکرت هست. نه، همین که تو به فکرش باشی کافی است. خودش می شود یک مشوق، تا دلت بخواهد فردا از خواب بیدار شوی.
صبح پنجره ی دلت را باز کنی و به او سلام بگویی. حالا هر چقدر هم دور
این فاصله های مادی را که دل نمی فهمد. دل،همین که منزلش آب و جارو شود و گرم باشد خیالش راحت می شود‌ و کمتر بهانه می گیرد.
اسمش را هر چه می خواهی بگذاری بگذار. من می گویم دلگرمی.
از دلگرمی دلم ممنونم که هست.